ชาวโมโร หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งว่าบังสะโมโร (อาจเทียบได้กับหนังตะลุงตัวหนึ่งของไทยที่มีชื่อว่าบังสะหม้อ) ถือเป็นกลุ่มชาติพันธุ์มุสลิมที่ใหญ่ที่สุดในฟิลิปปินส์ คิดเป็นจำนวนร้อยละ 10 ของประชากรฟิลิปปินส์ทั้งหมด
ชาวโมโรยังสามารถแบ่งเป็นเผ่าย่อยๆได้อีกมากมาย เช่น พวกบาจัวร์ พวกมากูอินดาเนา พวกอิรานัน พวกกาลากัน พวกบังกูอินกุย พวกตัวซุก เป็นต้น โดยคำว่าโมโรเริ่มปรากฏขึ้นครั้งแรกในสมัยที่ชาวสเปนเดินทางมายังฟิลิปปินส์ แล้วเรียกผู้ที่นับถือศาสนาอิสลามในฟิลิปปินส์ว่าโมโร (มัวร์)
ชาวโมโรอาศัยอยู่มากในเกาะมินดาเนา เกาะซูลู และส่วนอื่นๆทางตอนใต้ของฟิลิปปินส์ และยังขยายตัวไปในประเทศมาเลเซีย อินโดนีเซีย และบรูไน ในส่วนของฟิลิปปินส์เอง ชาวโมโรได้จัดตั้งเขตปกครองตนเองขึ้นในเกาะมินดาเนา (The Autonomous Region in Muslim Mindanao (ARMM)) อย่างไรก็ตาม ชาวโมโรอาศัยอยู่ตามเกาะต่างๆ ทำให้ขาดความเป็นเอกภาพในการปกครอง
ในส่วนของวัฒนธรรม ชาวโมโรมีวิถีชีวิตตามหลักศาสนาอิสลามทั่วไป เช่น การไม่ดื่มสุรา ไม่บริโภคเนื้อหมู การบริจาคซะกาต และการไปประกอบพิธีฮัจจ์ ผู้หญิงชาวโมโรยังคลุมหัวด้วยผ้าฮิญาบเช่นเดียวกับผู้หญิงมุสลิมในมาเลเซียและอินโดนีเซีย ส่วนผู้ชาย โดยเฉพาะผู้ชายสูงวัยจะนิยมสวมหมวกกะปิเยาะ
ชาวโมโรยังมีเครื่องดนตรีเฉาะที่เรียกว่ากุลินตัง เป็นเครื่องดนตรีประเภทฆ้องอย่างหนึ่งที่พบได้ทางตอนใต้ของฟิลิปปินส์
ปัจจุบัน ชาวโมโรต้องการแยกตนเองเป็นอิสระจากฟิลิปปินส์ ซึ่งนำไปสู่การก่อกบฏของชาวโมโร กลุ่มกบฏแบ่งแยกดินแดนที่มีชื่อของชาวโมโร ได้แก่ กลุ่มกบฏอาบูซายาฟ และกลุ่มกบฏเจมาห์ อิสลามิยะห์